Nihahahoohiiihaaa

Budur iste olay, budur :P

Yalniz elimde olan bir kitaptan bir tane daha ismarlamisim, farkinda olmadan. Bir de Safahat'in osmanlicasini.. Osmanlica derslerime geri donmem lazim:) Artik bunlarin hepsi bitmeden yeni bir seyler de almamam lazim. Ha bir de, iki de kaset ismarlamisim ama kasetleri calacak bir alet yok. Her sey o kadar "digital" oldu ki. Neyse buluruz antikacilarda bir kaset calar:P

Laydbird'le konustum gecenlerde telefonda. Inshallah yakinda donuyor Ingilistana:) Cok ozledim sefgulu dostum seni.. Soz, uzun bir sure kakaolu kek de istemeyecegim senden:) Sen gel yeter..

Istanbul taksicilerinin 10 milyonluk yola nasil 40 milyon aldigindan, yurtdisindan geldiklerini anlayanlarin bunlari nasil yuruyen cuzdan olarak gordugunden bahsetti.

Ancak en vurucu olay su: Taksiye biniyor. Tek bir cumle kuruyor sofore: "Olivium Lutfen." Zeytinburnu'ndaki Olivium alisveris merkezine gidecekler. Sofor aninda: "Yurtdisinda mi yasiyorsunuz?"

Sok olmus tabii Ladybird. "Nasil iki kelimede anladi yurtdisindan geldigimizi!?" diye sok olmus. "Acaba Olivium kelimesini mi cok artistik soyledim" diye dusunuyor ama soforun kulaginin o kadar keskin olmasi pek mumkun degil. Sonra gazeteci bir arkadas aciklik getiriyor; "Lutfen demissin, buradakiler Lutfen demez, emir verir. Yurtdisindan gelenler lutfen der." diye..

Guneyde, ablasi ve kuzeni ile bir hafta tatil yapip gelen bir baska arkadasim da, insanlarimizin, ozellikle genclerin cok kaba oldugundan bahsetti bu aksam. Arkadaslarima yaslarini soran, kendini komik zanneden bir delikanli, yaslarini ogrenince; siz "EKK"siniz diyor bunlara. EKK ne demek diye sorduklarinda da, etrafindakilerini guldurecek olmanin yavsakliginda; "EKK yani Evde Kalmis Kiz" diye aklinca espri yapiyor. Arkadasim 25, ablasi 26, kuzeni de 20 yasinda falan. Tabii canim, evde kalmislar.. Master yapacagiz diye salak salak kafa patlatiyorlar. Oturacaklar evlerinde, senin gibi aklievvelleri bekleyecekler...!

Genclerden bir tanesi, yakisikli oldugu icin kucuk daglari ben yarattim havasinda dolasan, arkadasim kitap okurken az otesinde oturuyor. Arkadasimin okudugu kitabi merak ediyor. Normal bir sey. Normalde bu durumda ne yapilir; "Kitabina bakmak istediginiz kisinin yanina gidilir ve ne okuyorsunuz, bakabilir miyim?" tarzi yaklasilir degil mi? Yakisikli gencler oyle lutfenli falan yaklasamaz, tenezzul etmezler. "Kitaba bakabilir miyim?" diye emredilir. Bu arada yerinizden kalkma zahmetinde bulunmaniza gerek yok. Kitabin sahibi buyuk bir minnettarlikla kitabi sizin ayaginiza getirir. Tabii ya, sizin gibi genc ve yakisikli bir bey tenezzul edip, okudugu kitapla ilgilenmis! Sonra da kitap "tesekkursuz" olarak uzatilarak geri verilir!

Tabii bir de, arkadaslarimin okuduklari kitaplari eline alip, sozde tartarak; "bakayim agirligi ne kadar?" diye espri yapan genclerimiz de var ulkemizde.. Ne aci..

Iki yil once Istanbul'a gittim. Havaalanindan metroyu alip Otogara gidecegim. Cekcekli kucuk bir valizim, el cantam, bir canta daha vardi sanirim omuzumda, gazeteler ve bir de kitap, yuruyen merdivenden asagiya iniyorum. Onumde de genc bir adam dikiliyor. O esnada, elimdeki ciltli kitap bir patirti gurultu bavulun uzerinden, alt merdivenlere, onumde dikilen genc adamin ayaklarinin arkasina dustu. Adam kafasini cevirip bana oyle bir bakti ki, sanki kafasina kitap attim! Ayakucumdan baslayip suratima kadar soyle bir suzdu beni. Ben de saf saf bekliyorum, adam kitabin dustugunu gormedi herhalde, ne oldugunu anlamadi daha, hemen arkasinda duran kitabimi gorunce egilip alacak ve bana uzatacak. Cunku ben elimde ve uzerimdeki esyalarla hareket edemiyorum o sirada. Beyimiz, beni suzdukten sonra, "Dıkkat etsene" diye böğürmüştü. Oldu canim, ederim. Hay senin insanligina...

Bir onceki posta yorum yazan arkadaslara orada cevap versem, arada kaynayacak, buradan cevap yazayim bari dedim:)

nelly, edeyim tabii, sen iste yeter ki:) Sirf sana hediye etmek icin cekeyim bir kac tane:)

Ibn-i Sina, tesekkur ederim, teveccuhunuz efendim. Seyahatname yazmak kim, ben kim... Ben anca foto sipsak iste:)

Sevgili Ayse, insan kendini hic bir zaman yerlesmis olarak hissetmiyor zaten. Insanin kendi topragi cekiyor mutlaka. Surekli, her an toplanip gidecekmissin gibi yasamak.. Rahatsiz edici bir duygu kesinlikle.

Burada da agaclar var, cicekler ve denizler var ama onlara baktigimda, Turkiye'dekilere baktigimda hissettigim seyleri hissedemiyorum. Turkiye'de baktigim agac, sadece bir agac degil. Bir tarih, binlerce olay, binlerce hatira. O agacin altindan kim bilir hangi dedelerim geldi gecti, kim bilir hangi atamin hatiralari var. Bir zamanlar, benim kanimdan olan insanlar da bakti o agaca.. Vatan biraz da "Ortak hatiralar" demek sanirim. Denize baktiginda, o deniz icin yakilmis turkuleri hatirlamak, o denize daha once kendi insaninin gozlerinin degdigini dusunmek..

Buradaki agaca bakiyorum, bakiyorum, bakiyorum... Guzel agac, Rabbim ne guzel yaratmis. Ama o agacta bana birakilmis hic bir hatira yok. Burada yasayan bir Ingiliz'e birakilmis bir hatira var belki (o Ingilizin ne kadar umurundaysa tabii) ama bana birakilmis, benim atalarim tarafindan birakilmis hic bir hatira yok.. Buradaki agac, sadece bir agac. Turkiye'deki bir agac, kocaman bir tarih, hatiralar yumagi, aci tatli pek cok ani, yuzlerce turku, yarim kalmis asklar, kahramanlik destanlari ve bir miras. Bana birakilmis bir miras...

Benim icin vatan bu demek iste...

tahin